Pirru d'Epiru

Pirru d'Epiru
estratego (es)
Vida
Nacimientu	Reino de Epiro (es) , 318 de edC
Nacionalidá	Reino de Epiro
Muerte	Argos (es) , 272 de edC (45/46 años)
Causa de la muerte	muerte en combate (es)
Familia
Padre	Eácides I de Epiro
Madre	Ftía II de Epiro
Casáu con	Antígona de Epiro (es) Lanassa Bircenna (es)
Fíos/es	Alejandro II de Epiro (es) [1] Olimpia II de Epiro (es) Ptolomeo (es) Héleno (es)
Hermanos/es	Deidamia I de Epiro (es)
Pueblu	Aeacidae (en)
Estudios
Llingües falaes	griegu antiguu
Oficiu	políticu, militar

Pirro, en griegu Πύρρος της Ηπείρου (318-272 e.C.) roxu o pelirroxu, moteyáu αετός (águila) polos sos soldaos. Foi basileos (rei) d'Epiru de 307 a 302 e.C. y de nuevu ente 297 y 272 e.C. Tamién ostentó de volao la corona de Macedonia en dos causes: en 287 e.C. y darréu de 273 e.C. hasta la so muerte, un añu dempués. Ye consideráu unu de los meyores xenerales de la so dómina, y unu de los grandes rivales de la República romana mientres la so espansión.

Mientres el so reináu espandió'l territoriu d'Epiru a cuenta de zones de Macedonia y Tesalia. Enfrentar a Casandro y Demetrio Poliorcetes en Macedonia, ganándolos y faciéndose col reinu hasta ser espulsáu polos sos habitantes, que proclamaron a Lisímaco de Tracia, el so aliáu, como rei. Más tarde treslladóse a Italia n'ayuda de los tarentinos, enfrentándose a la República romana a la que ganó en dos causes, pero a cuenta de tales perdes, que foi finalmente vencíu na batalla de Benevento y viose obligáu a retirase.

Mientres la so estancia n'Italia, conquistó la mayor parte de la Sicilia púnica, pero nun pudo apoderase de la ciudá cartaxinesa de Lilibea. La incomodidad de los griegos sicilianos obligó-y a abandonar la isla.

Al so regresu a Grecia, enfrentar con Antígono II Gónatas que reinaba daquella en Macedonia. Apoderar del reinu y entamó una guerra con Areo I d'Esparta, en sofitu del so antiguu rei Cleónimo. Incapaz de conquistar la ciudá, recibió un pidimientu d'ayuda d'Aristeo d'Argos. Mientres los combates nel interior d'esta ciudá, recibió l'impautu d'una texa refundiada por una vieya, y foi asesináu mientres xacía inconsciente pol golpe.

1. ↑ Julius Kaerst (1893). «Alexandros 7 (Pauly-Wissowa)» (n'alemán). categoría:Pauly-Wissowa vol. I,1.